سخنگوی وزارت خارجه آمریکا بار دیگر بر ضرورت گفتوگو با ایران برای پیشبرد آنچه به گفته مقامات غربی، انتقال سیاسی در سوریه است، تأکید کرد.
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری فارس، «جان کربی»، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در کنفرانس خبری روز دوشنبه بار دیگر بر ضرورت گفتوگو با ایران برای حل و فصل بحران سوریه و انتقال سیاسی در این کشور تأکید کرد.
«کربی» گفت: «ما میدانیم که در یک مقطع زمانی خاص، نیاز به گفتوگو با ایران برای پایان دادن به انتقال سیاسی در آنجا داریم.»
جان کری، وزیر خارجه آمریکا هم پس از اتمام مذاکرات چهار جانبه وین درباره سوریه در روز جمعه، اظهارات مشابهی را مطرح کرده و گفته بود ممکن است در یک مقطع زمانی به گفتوگو با ایران نیاز باشد، هر چند واشنگتن هنوز در این مرحله قرار ندارد.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در کنفرانس خبری روز دوشنبه، حمایت ایران از بشار اسد، رئیسجمهور قانونی سوریه و حزبالله لبنان را مورد انتقاد قرار داده و ادعا کرد تهران در تحولات سوریه نقشی غیرمفید بازی کرده است.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا همچنین درباره ایران گفت: «آنها در این فرایند ذینفع هستند. با رژیم اسد رابطه دارند. وزیر خارجه کاملاً آگاه است که این فرایند بسیار پیچیده است.»
جان کربی گفت: «این، به زمان نیاز خواهد داشت و ناگزیر، همه باید بر سر آن به نوعی مصالحه کنند.»
به گزارش مشرق، «کیهان» در ستون «یادداشت روز» خود درباره مصوبه اخیر مجمع تشخیص مصلحت نظام نوشت:
سهشنبه هفته گذشته سخنگوی محترم دولت در نشست هفتگی خود در پاسخ به سوالی درباره مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره لزوم محرمانه بودن دارایی مسئولان نظام و تعیین مجازات برای افشاکنندگان آن، ضمن دفاع از این موضوع گفت: اینکه رسانهها بنویسند مسئولان چند جفت کفش و خانه دارند، مقتضی نیست!
پیش از هر چیز خالی از فایده نیست، نگاهی به سوابق و حواشی قابل تامل مصوبه مجمع تشخیص داشته باشیم. 14 تیرماه 1384 کمیسیون قضایی مجلس هفتم طرحی را با عنوان «صیانت جامعه در برابر مفاسد اقتصادی» به هیئت رئیسه مجلس ارائه کرد. این طرح با کش و قوس و حذف و اضافههای فراوان پس از دو سال در مجلس تصویب و راهی شورای نگهبان شد و بالاخره با عنوان قانون «رسیدگی به اموال مسئولان» سر از مجمع تشخیص مصلحت نظام درآورد و چند سالی هم آنجا معطل ماند و هنوز هم پرونده آن کاملاً بسته نشده است.
18 مهرماه سال جاری مجمع تشخیص در اقدامی قابل تامل با تصویب یک بند از این قانون نه تنها با اعلام عمومی دارایی مسئولان مخالفت کرد بلکه برای آن مجازات نیز تعیین کرد! بندی که 180 درجه مخالف با هدف طراحان اولیه این قانون است. طبق این مصوبه کسانی که «مبادرت به افشاء، چاپ و یا انتشار اطلاعات مزبور نموده و یا موجبات افشاء، چاپ و یا انتشار آنها را فراهم نمایند» محکوم به یکی از مجازاتهای درجه 6 مقرر در ماده 19 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 میشوند. یعنی اگر کسی دارایی مسئولی را فاش کند ممکن است 74 ضربه شلاق بخورد، تا 5 سال از شغل و فعالیت اجتماعی خود محروم شود و یا دو سال آب خنک بخورد و جالبتر از همه اینکه این حکم پس از قطعی شدن، در رسانهها نیز منتشر میشود!
قانون رسیدگی به اموال و داراییهای مسئولان یا همان ASSET DECLARATIONS (اعلام دارایی) در بیش از 150 کشور جهان اجرایی میشود و در حدود 50 کشور، این اعلام از نوع عمومی است. یعنی مردم این کشورها میدانند مثلاً رئیس جمهور، نخست وزیر، عضو کابینه و... چقدر دارایی دارند و درآمد آنها چقدر است که اغلب آنها نیز کشورهای غربی و دارای سیستم اقتصادی لیبرال هستند.
مصوبه مجمع تشخیص در محرمانه اعلام کردن دارایی مسئولان واکنشهای مختلفی را درپی داشته است. یکی از نمایندگان مجلس در حمایت از این مصوبه مدعی شده است دارایی مسئولان جزو اسرار نظام است و نماینده دیگری گفته شاید این ثروت ارث پدری آن مسئول باشد! عدهای به اصطلاح کارشناس نیز از محرمانه بودن دارایی مسئولان حمایت کردهاند. نکته جالب، مشرب فکری این جماعت است. کسانی که تنها راه پیشرفت و حل مشکلات ریز و درشت این کشور را در آموزههای غربی میبینند و افتادن در آغوش غرب را تجویز میکنند، در این مورد خاص راه غرب را نمیپسندند!
اما چرا این موضوع مهم است و نباید به سادگی از کنار آن گذشت؟ رهبر معظم انقلاب بارها تاکید کردهاند، کلید مشکلات اقتصادی کشور، در پیش گرفتن راه اقتصاد مقاومتی است. در نامه هفته گذشته حضرت آقا به رئیس جمهور درباره برجام نیز در پایان بر این مسئله مهم بار دیگر تاکید شد که؛ «همانطور که در جلسات متعدّد به آنجناب و دیگر مسئولان دولتی یادآور شده و در جلسات عمومی به مردم عزیزمان گوشزد کردهام، رفع تحریمها هر چند از باب رفع ظلم و احقاق حقوق ملّت ایران کار لازمی است، لیکن گشایش اقتصادی و بهبود معیشت و رفع معضلات کنونی جز با جدّی گرفتن و پیگیری همهجانبه اقتصاد مقاومتی میسّر نخواهد شـد.»
در بند 19 از سیاستهای اقتصاد مقاومتی تاکید شده است؛ «شفافسازی اقتصاد و سالمسازی آن و جلوگیری از اقدامات، فعالیتها و زمینههای فسادزا در حوزههای پولی، تجاری، ارزی و ...» شفافسازی در حوزه اقتصاد یکی از اصلیترین ملزومات تحقق سیاستهای اقتصاد مقاومتی است و بسیاری از بندهای بیست و چهارگانه این سیاستها، بطور مستقیم و غیرمستقیم به بحث شفافیت مربوط است. به عنوان نمونه آیا بدون شفافیت، بند 17 یعنی «اصلاح نظام درآمدی دولت با افزایش سهم درآمدهای مالیاتی» قابل تحقق است؟ و یا بند 23 که بر «شفاف و روانسازی نظام توزیع و قیمتگذاری و روزآمدسازی شیوههای نظارت بر بازار» تاکید میکند؟ شفافیت باید از کجا آغاز شود و آیا اعلام شفاف درآمد و دارایی مسئولان، اولین و مهمترین گام در این زمینه نیست؟
آثار اعلام عمومی دارایی مسئولان، فرااقتصادی است و باعث ایجاد اعتماد عمومی در جامعه میشود. ایجاد شکاف میان مردم و کارگزاران و مسئولان نظام همواره یکی از اصلیترین اهداف دشمن در تقابل با جمهوری اسلامی بوده و یکی از اصلیترین تاکتیکهای آنان در این مورد، ادعای فساد و زندگی اشرافی است. حال آنکه در واقع اغلب مسئولان نظام از این اتهام مبرا هستند. شفافیت در دارایی و درآمد مسئولان، فضای غبارآلود و مهیا برای شایعه و تهمت را از بین میبرد، معدود افراد احتمالا خطاکار معرفی میشوند و از این طریق گامی بلند در راستای مبارزه با مفاسد اقتصادی برداشته خواهد شد. در فضای غبارآلود، آنان که از راه قانونی نیز صاحب ثروت مشروع هستند هم نیز از تیر شایعه و فضاسازی در امان نخواهند بود و تر و خشک با هم خواهند سوخت. حال آنکه نگاه اسلام به ثروت با قید حصول از راه حلال نه تنها منفی نیست بلکه مثبت و تشویقی نیز هست و البته معمولا از طریق مشروع ثروتهای انبوه جمع نمیشود. مسئولی که از راه حلال و مشروع صاحب ثروت است، نباید از بیان آن ابایی داشته باشد. ممکن است این فرد نخواهد کسی از میزان ثروتش باخبر باشد که فینفسه دارای اشکال نیست اما اگر لازمه تصدی مسئولیت، اعلام ثروت باشد، این شخص نمیتواند در پستهایی قرار گیرد که لازمه آن مشخص شدن میزان ثروت است.
زندگی امیرالمومنین علی علیهالسلام در دوران زمامداری، الگویی آرمانی است. مسئولان در جمهوری اسلامی نمیتوانند مانند آن حضرت زندگی کنند اما آیا نباید شمهای از آن را داشته باشند؟ زندگی امام راحل(ره) و حضرت آقا نمونهای از تأسی به مشی و روش آن امام همام است. امام خمینی(ره) و امام خامنهای طوری زندگی کردند و میکنند که حتی عنودترین دشمنان ایشان نیز در این زمینه سر تعظیم فرود آوردهاند و حتی مجال شایعهپراکنی نیز نیافتهاند. امام راحل در وصیتنامه خود تاکید میکنند؛ «رئیس جمهور و وکلای مجلس از طبقهای باشند؛ که محرومیت و مظلومیت مستضعفان و محرومان جامعه را لمس نموده و در فکر رفاه آنان باشند، نه از سرمایهداران و زمینخواران و صدرنشینان مرفه و غرق در لذات و شهوات که تلخی محرومیت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمیتوانند بفهمند.» مردم چگونه باید چنین مسئولانی را بشناسند و راه احقاق این حقالناس چیست؟
مدعیانی که از حقالناس، مبارزه با فساد، دانستن حق مردم است و... سخن میگویند، نباید در ضرورت این شفافسازی تردید کنند. مخالفان اعلام عمومی دارایی و درآمد مسئولان باید پاسخ دهند از چه هراس دارند؟ چه زیبا فرمودند حضرت آقا که؛ «بعضیها اسم مردم را میآورند؛ اما حقیقتاً اعتقادی به مشارکت مردم ندارند. بعضی اسم مردم را میآورند؛ اما به مردم اعتماد ندارند. بنای جمهوری اسلامی بر اعتماد به مردم و اعتقاد به مشارکت مردم است.» ( 87/9/24)
برخلاف گفته سخنگوی دولت، مسئله مردم این نیست که مسئولان چند جفت کفش دارند. مسئله ریگهای احتمالی در معدودی از این کفشهاست. چاره این چند ریگ مزاحم هم پنهان کردن کفشها نیست. تکان دادن آنهاست.
انصار الله یمن از هلاکت چندین نظامی عربستانی در حمله راکتی به دو استان جیزان و عسیر در جنوب عربستان خبر داد.
منبعی در ارتش یمن اعلام کرد یگان موشکی ارتش و کمیته های مردمی، روز دوشنبه پایگاه نظامی الرمضه در جیزان، جنوب عربستان را گلوله باران کرد که بر اثر آن تعدادی از نظامیان سعودی کشته شدند و بخشی از تجهیزات نظامی سعودی ها منهدم شد.
این منبع افزود: ارتش و کمیته های مردمی همچنین پایگاههای نظامی عربستان در مناطق دود، قایم زبید و خوجه در جیزان را هدف قرار دادند.
در همین حال فرماندهان انصار الله خبر دادند ارتشِ هوادار انصار الله در مناطق نزدیک به مرز یمن و در خاک عربستان پیشروی هایی داشته است. این خبر را عبدالملک بدرالدین، رهبر انصار الله در سخنان اخیر خود که در عاشورا بیان کرد تایید نمود اما تاکنون عربستان در این زمینه سکوت کرده است.
در همین حال رسانه های عربستان برای اولین بار دو روز قبل از آنچه که (طرح ایرانی- حوثی) خواندند خبر دادند و هدف این طرح را تسلط بر روستای قرن، از روستاهای خالی از سکنه در مرز یمن عنوان کردند و افزودند: حمله حوثی ها به این روستا دفع شده است.
حملات انصار الله به پایگاه های عربستان در جیزان و عسیر ساعاتی قبل از آغاز رایزنی های اسماعیل ولد شیخ فرستاده سازمان ملل متحد به یمن با دو طرف درگیری در این کشور انجام شد.
ولد شیخ تلاش می کند در رایزنی های خود با دو طرف درگیری در یمن زمان و مکان مذاکرات سیاسی را که قرار است با هدف پایان دادن به بحران یمن آغاز شود مشخص کند.
خبرگزاری میزان-گروه سیاسی: رهبر معظم انقلاب در دیدار دانشجویان و اساتید دانشگاههای استان همدان در تاریخ 17 تیر سال 83 بیان کردند:
« بنده زمان ریاستجمهوری در شورای عالی انقلاب فرهنگی قضیهی طرح لباس ملی را مطرح کردم و گفتم بیایید یک لباس ملی درست کنیم؛ بالاخره لباس ملی ما که این کت و شلوار نیست. البته من با کت و شلوار مخالف نیستم؛ خود من هم گاهی اوقات در ارتفاعات یا جاهای دیگر ممکن است کاپشن هم بپوشم؛ ایرادی هم ندارد؛ اما بالاخره این لباس ملی ما نیست. عربها لباس ملی خودشان را دارند، هندیها لباس ملی خودشان را دارند، اندونزییاییها لباس ملی خودشان را دارند، کشورهای گوناگون شرقی لباسهای ملی خودشان را دارند، آفریقاییها لباسهای ملی خودشان را دارند و در مجامع جهانی هر کس لباس ملی خود را دارد؛ افتخار هم میکنند.
ما در جایی رئیسجمهوری را دیدیم که لباس ملیاش عبارت بود از دامن! مرد بزرگ، دامن پوشیده بود! پاهای او هم لخت بود! یک دامن تقریباً تا حدود زانو، و هیچ احساس حقارت هم نمیکرد. با افتخارِ تمام در آن جلسه شرکت میکرد؛ میآمد و میرفت و مینشست. این، لباس ملی اوست؛ ایرادی هم ندارد. عربها با تفاخر، لباس ملی خودشان را میپوشند - پیراهن بلند و چفیه و عقال - و ممکن است به نظر من و شما هیچ منطقی هم نداشته باشد؛ اما لباسِ آنهاست و آن را دوست دارند. من و شما که ایرانی هستیم، لباسمان چیست؟ شما نمیدانید لباس ما چیست. البته من نمیگویم طرح این لباس حتماً باید برگردد به لباس پانصد سال قبل؛ ابداً. من میگویم بنشینید برای خودتان یک لباس طراحی کنید.
البته الان این را از شما نمیخواهم؛ این را من در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح کردم. آن روز ما یک بخش دولتی را مأمور کردیم و گفتیم دنبال این کار بروید. یک کارِ مقدماتی هم کردند، اما آن را به جایی نرساندند؛ دورهی ریاستجمهوری ما هم تمام شد!
من میخواهم بگویم اگر شما موی سرتان را میخواهید آرایش کنید، اگر میخواهید لباس بپوشید، اگر میخواهید سبک راه رفتن را تغییر دهید، بکنید؛ اما خودتان انجام دهید؛ از دیگران یاد نگیرید.»
خبرگزاری میزان-گروه سیاسی: رهبر معظم انقلاب در دیدار دانشجویان و اساتید دانشگاههای استان همدان در تاریخ 17 تیر سال 83 بیان کردند:
« بنده زمان ریاستجمهوری در شورای عالی انقلاب فرهنگی قضیهی طرح لباس ملی را مطرح کردم و گفتم بیایید یک لباس ملی درست کنیم؛ بالاخره لباس ملی ما که این کت و شلوار نیست. البته من با کت و شلوار مخالف نیستم؛ خود من هم گاهی اوقات در ارتفاعات یا جاهای دیگر ممکن است کاپشن هم بپوشم؛ ایرادی هم ندارد؛ اما بالاخره این لباس ملی ما نیست. عربها لباس ملی خودشان را دارند، هندیها لباس ملی خودشان را دارند، اندونزییاییها لباس ملی خودشان را دارند، کشورهای گوناگون شرقی لباسهای ملی خودشان را دارند، آفریقاییها لباسهای ملی خودشان را دارند و در مجامع جهانی هر کس لباس ملی خود را دارد؛ افتخار هم میکنند.
ما در جایی رئیسجمهوری را دیدیم که لباس ملیاش عبارت بود از دامن! مرد بزرگ، دامن پوشیده بود! پاهای او هم لخت بود! یک دامن تقریباً تا حدود زانو، و هیچ احساس حقارت هم نمیکرد. با افتخارِ تمام در آن جلسه شرکت میکرد؛ میآمد و میرفت و مینشست. این، لباس ملی اوست؛ ایرادی هم ندارد. عربها با تفاخر، لباس ملی خودشان را میپوشند - پیراهن بلند و چفیه و عقال - و ممکن است به نظر من و شما هیچ منطقی هم نداشته باشد؛ اما لباسِ آنهاست و آن را دوست دارند. من و شما که ایرانی هستیم، لباسمان چیست؟ شما نمیدانید لباس ما چیست. البته من نمیگویم طرح این لباس حتماً باید برگردد به لباس پانصد سال قبل؛ ابداً. من میگویم بنشینید برای خودتان یک لباس طراحی کنید.
البته الان این را از شما نمیخواهم؛ این را من در شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح کردم. آن روز ما یک بخش دولتی را مأمور کردیم و گفتیم دنبال این کار بروید. یک کارِ مقدماتی هم کردند، اما آن را به جایی نرساندند؛ دورهی ریاستجمهوری ما هم تمام شد!
من میخواهم بگویم اگر شما موی سرتان را میخواهید آرایش کنید، اگر میخواهید لباس بپوشید، اگر میخواهید سبک راه رفتن را تغییر دهید، بکنید؛ اما خودتان انجام دهید؛ از دیگران یاد نگیرید.»