آرام در کنار آنها نشستم و با علامت دست خواهش کردم بحث خود را ادامه
دهند. سه نفر بودند ؛ توکا ، کبوتر و آرش … کبوتر با هیجان و اندکی خشم
گفت: - هر چیزی را که نمی شود معنا کرد؛ “بالا” یعنی بالا و “پایین” یعنی
پایین. بعد سرش را به طرف توکا برگرداند و گفت: - سرت را بالا بگیر . توکا
از روی صندلی بلندشد، ایستاد و سرش را به طرف آسمان گرفت. – حالا ، آرش ،
تو سرت را پایین بگیر. آرش بلند شد، کف دو دستش را روی زمین گذاشت و با
حرکتی تند، تلاش کرد پاهایش را به طرف آسمان ببرد و روی دو دست خود
بایستد ( مثل کسانی که آکروبات می کنند) ولی نتوانست و از سمت دیگر
افتاد و پشتش محکم به زمین خورد. فریادی کشید و گفت: - چه کار سختی ؟ من
نمی توانم . ولی کبوتر خشمگین تر به او گفت: - چرا خودت را به سادگی می
زنی؟ همان جور که روی دو پایت ایستاده ای ، می توانی سرت را “بالا” بگیری؛
به طرف آسمان .( و ادامه داد) می بینید، “بالا” یعنی به طرف آسمان و طرف
ستارگان و “پایین” یعنی به طرف زمین . این را همه می فهمند.
آرش زمزمه
کرد: - ولی آسمان و ستارگان ، فقط “بالا” نیستند؛ حتی در “پایین” هم ،
آسمان و ستاره است. پس به نظر تو “بالا” یعنی جایی که می تواند”پایین” یا
“سمت راست” یا “سمت چپ” یا “روبه رو” و “پشت سرهم” باشد؟ توکا دخالت کرد: -
“پایین” جایی است که همه چیز به طرف آن می افتد. کبوتر پذیرفت . ولی توکا
ادامه داد: - پس آن طور که خیال می کنیم، نمی توان گفت :”بالا” یعنی بالا و
“پایین” یعنی پایین . هر چیزی نیاز به تعریف دارد. ولی آرش موضوع را
پیچیده تر کرد: - این درست! ما در ایران که در نیمکره شمالی هستیم، با آنها
که از جمله در استرالیا ، یعنی نیمکره جنوبی هستند، در دو جهت مختلف
ایستاده ایم ؛ “پایین” برای ما و برای آنها در دو جهت مخالف است. نمونه
دیگری بیاوریم که در گفت و گوهای معمولی واژه های”بالا” و “پایین” معناهای
دیگری هم دارند:”بالاتر از چهار راه” ، “پایین تر از فلان خیابان”.
این
جا دیگر “بالا” و “پایین” به آن مفهومی که گفتیم، معنا نمی دهند . در ضمن ،
اگر به کسی نشانی منزل خود را این طور بدهید:”پایین تر از چهارراه a و
بالاتر از مغازه b ” ، در واقع او را سرگردان کرده اید. چهار خیابان یا
کوچه در چهار راه a به هم می رسند؛ کدام طرف را بالا و کدام طرف را بالا و
کدام طرف را پایین می دانید؟ … به هر حال ، برای درک آن در نظر گرفت . توکا
گفت: من حرف دیگری دارم. – وقتی در هوای سرد زمستان ، نفس خود را بیرون می
دهید، بخار آبی که از دهان شما خارج می شود، به طرف زمین نمی رود. وقتی
کتری یا سماور می جوشد، باز هم بخار آب در جهت عکس می رود و به زمین نمی
رسد. درست است که من گفتم :”پایین جایی است که همه چیز به طرف آن می افتد”؛
ولی مگر بخار آب جزو “همه چیز ” نیست؟ این مشکل را چگونه حل کنیم؟ کبوتر
می اندیشید … بعد سرش را بالا گرفت و گفت: - مشکل دیگری هم هست .
من در
یک فیلم که به یک سفینه واقعی فضایی مربوط بود، دیدم چیزی به طرف کف فضا
پیما نمی افتد، همه چیز در هوا معلق می شود. نمی دانم در این باره چه
بگویم؟ در آن “بالا” کجاست و “پایین” کجا؟ آرش دخالت کرد: - آن نقطه “صفر”
است، مرز پایین و بالا است. نه بالایی وجود دارد و نه پایینی . کبوتر و
توکا هر دو اعتراض داشتند. –”صفر ” یعنی چه ؟ مگر “صفر” به معنای “هیچ”
نیست؟ چیزی که “هیچ” است، یعنی وجود ندارد. مگر می شود داوری خود را بر
پایه “چیزی” بگذاریم که وجود ندارد؟ - سکوت! هر سه نفر رو به من کردند. می
خواستند مشکل آنها را حل کنم . پرسیدم: - شماها به چه چیزی “واقعی”می
گویید؟ از کجا بفهمیم” چه چیزی وجود دارد و چه چیزی وجود ندارد”؟ کبوتر: -
چیزی “وجود دارد” که قابل لمس باشد، بتوان آن را “حس کرد، “وجودی” مادی
باشد یا بشود آن را “شنید” یا “بویید”. “صفر ” نه قابل لمس است، نه قابل
شنیدن و نه قابل بوییدن.